দেৱালীয়ে হওক বা
ভোগালীয়ে হওক
আহে মাথোঁ ৰাজপ্ৰসাদলৈ
আগতেও অহা নাছিল
এতিয়াও নাহে
প্ৰজাঘৰ ভগা জুপুৰিলৈ!
এফালে ফটকা, বম, আতচবাজীৰ
কাণতাল মৰা শব্দ
আনফালে এটা ঢিমিক ঢামাক চাকি
সুখৰ জীৱন যে স্তব্ধ৷
ভেলাঘৰত হাঁহে মাহে এসাঁজ খাই
জ্বলাই মেজিৰ জুই
এখন ফটা কম্বল লৈ
বহুজন মনৰ দুখত থাকে শুই!
হে হাঁহি,হে সুখ তোমালোক
চন্দ্ৰ আৰু সূৰ্য্যৰ দৰে হোৱানা
সকলোকে এবাৰ একেলগে
তৃপ্তি পাব দিয়ানা!
১৮/০১/২০১৭
বহুবছৰ খেতিপথাৰ দৰা
সেউজীয়া হোৱা নাই
দুখীয়াৰ অশ্ৰু বানে আহি
উটুৱাই লৈ যায় হাজাৰ টা সপোন!
ক্ষন্তেকতে নোহোৱা হয়
খাদ্য,বস্ত্ৰ আৰু আশ্ৰয়
পেট ভৰাই বহুদিন সি খাবলৈ পোৱা নাই
এনেহেন সাগৰত সি কৰিব কি?
পানীত অহা ভেকুলী,মাছকেইটাই
সকলোকে উপহাস কৰে!
খাবলৈ নাপায় ভাত
হেৰাই যায় মুখৰ মাত
কি যে নিলাজ সি
এডোখৰ কাপোৰ নাই গাত!
বৰলুইতৰ বানে এদিন তাক
ঘাটমাউৰা কৰিছিল
আৰু আজি তাক..........
০৭/০৭/২০১৭
তুমি কিয় আহিছিলা মোৰ ফুলনিলৈ
এজনী ফুটুকীয়া পখিলা হৈ,
আকৌ কিয় গুচি গলা
ভোনভোনাই ভোমোৰা হৈ?
তোমাৰ মৌ মিঠা মাতটি
আৰু মিছিকিয়া হাঁহিটিত
মই ভোল গৈছিলোঁ ঠিক সীতাৰ দৰে!
মৰমলগা মিঠা মাত দি
মোক বলিয়া কৰি
তুমি এতিয়া গ’লাগৈ আনৰ কাষলৈ আতৰি
কিয় তুমিয়েই জানো কোৱা নাছিলা
মৰমীক মনৰ কথা কবলৈ!
তোমাৰ কাষলৈ গৈছিলোঁ মই
তুমিও আতৰি গ’লাগৈ৷
মই দিনে দিনে সোমাই পৰিছিলোঁ
তোমাৰ প্ৰেমৰ জালত
যেনেদৰে লোৰ টুকুৰা সোমায়
চুম্বকৰ আকৰ্ষণৰ জালত৷
নিহাৰিকা, তুমি কিয় এনে কৰিলা
তুমি সঁচাই বৰ চলনাময়ী
তুমি মৰম বুজিয়েই নাপালা
কিয় তুমিয়েই জানো সদায়
মোৰ ভাল বেয়া খবৰ ৰখা নাছিলা!
কিয় নিহাৰিকা, তুমি মোক বলিয়া কৰি
গ’লাগৈ ভোমোৰা হৈ অচিন ঠাইলৈ উৰি৷
তুমি আপোনজনৰ লগত
সদায় সুখী হোৱাগৈ
মই কিন্তু তুমি নামাতিলেও যাম
তোমাৰ বিয়ালৈ৷
ভগৱানক প্ৰাৰ্থনা কৰিম
সদায় কুশলে তোমাক ৰাখিবলৈ,
তুমি বাৰু আহিবানে
মই মৰিলে মোৰ মৃতদেহ চাবলৈ?
তোমাৰ ছবি আঁকিব খোজোতেই
তুমি দুচকুৰ আগৰপৰা আতৰি গলা
হিয়াৰ মাজত আকোঁৱালি লব খোজোতেই
তুমি আপোন নহওঁ বুলি ক’লা৷
সপোনত দেখাদেখি
হৈছিল এবাৰ দুবাৰ
হঠাতে কিনো হল জানো
প্ৰতিছবি নোহোৱা হল তোমাৰ!
শিমলুৰ তুলাবোৰ বতাহত যায় উৰি
আতৰি যাব খোজা জনক
পাৰি জানো ৰাখিব ধৰি৷
দুই চকুৱে ভাষা পঢ়িব খুজোতেই তুমি
দুচকুত দিলা ধূলি সানি
মৰম দিব খোজোতেই
উলিয়াই দিলা চকুপানী৷
তুমি বুজিব বিচৰা নাই
দুচকুত দুচকু থৈ
তুমি ছবিখন আঁকিব নিদিলা
দুচকুৰ আগত ৰৈ৷
কলে জানো বুজিবা মনৰ কথাটি
ক্ষন্তেক ৰৈ শুনি যোৱা
ৰবলৈ কওঁতে নিদিবা তুমি
চুৰ্ণ-বিচুৰ্ণ কৰি হিয়া!
অতীত নহয় পাহৰণি
অতীত সদায় সোৱৰণী
অতীত যে সদায় মধুৰ,
ভবিষ্যত বৰ্তমান হয়
বৰ্তমান অতীত হয়
বাস্তৱ বাৰু কিয়নো গধুৰ৷
মনৰ মাজত লুকাই থাকে
মধুৰ মধুৰ স্মৃতি
থাকে লগত চিৰদিন,
শৈশৱৰ ধূলি বালিৰ খেলা
লগৰীয়া সমনীয়াৰ লগত কটোৱা
সময়ৰ কথা নাযায় মনৰ পৰা লীন৷
সময়ক যে ধৰি ৰাখিব নোৱাৰি
সময় আহে আৰু যায়,
অতীতৰ কথা বাৰু
কোনে পাহৰি যায়৷
কেতিয়াবা চকুলো বয়
কেতিয়াবা ওলাই হাঁহি
অতীতক মনত সোৱৰাই,
অতীতৰ কথাই শান্তি দিয়ে
ভৱিষ্যতহে বোলে এটি সপোন
অতীতৰ স্মৃতি কেতিয়াও মনৰ পৰা মচ নাখায়৷
মই বহু কেইখন খেল খেলিছো
টকা বনাম জীৱনৰ
বাৰে বাৰে জয় হৈছে টকাৰ৷
মই এতিয়া বুজিছো টকাই সকলোবোৰ
বৰ্তমান মই টকাৰ পূজাৰী!
কিয়নো জীৱনে মোক বাৰে বাৰে
বহুবাৰ প্ৰতাৰণা কৰিছে
কাঢ়ি লৈ গল সকলো মোৰ৷
টকাই চকুলো মচিব পাৰি
টকাৰ সৈতে মৰমৰ চলে বিনিময়৷
এতিয়া সকলোতে টকাৰ ৰাজত্ব
আজি আৰু আগৰ দিন নহয়
আজি চাৰিওফালে চলিছে সকলো
সকলোৱে বিচাৰে টকা!
আধুনিক যুগত চলিবই নোৱাৰি
মাথো হাতত টকা নহলে
কাৰোবাৰ চকুলো,কাৰোবাৰ হাঁহি
টকাই বোলে কাৰণ ইয়াৰ
আজি যুগত টকাই সকলোৰে
একমাত্ৰ সাৰথি হিয়াৰ৷
টকাই আজি ভগৱান
টকাই হল সৰ্বশক্তিমান৷
আজি দিনটো আছো অনাহাৰে
পেটত নপৰিল এটি খুদকণ,
কিযে আমাৰ দুখীয়াৰ ভাগ্য
হাততো নাই এটি ধন৷
এটুপি পানী খাই আছো দিনটো
এমুঠি ভাতৰ কাৰণে হাহাকাৰ,
দিনটো হাড়ভঙা পৰিশ্ৰম কৰিও
পেটত নপৰে এমুঠি আহাৰ!
দুখীয়াৰ জীৱনত এনে হয়েই
এদিন আধাপেটী,এদিন অনাহাৰ
ভোক পেটতেই মাৰ যায়,
প্ৰায়েই আমি নাপাওঁ
সম্পূৰ্ণকৈ পেট ভৰাই আহাৰ খাই৷
কপালত লিখা নাই যেন লাগিছে
সুভাগ্যৰ উদয় হবনো কেতিয়া?
নাই দুখীয়াৰ নাহে সুখৰ দিন
ভোকাতুৰ হৈয়ে মৰিম যেন লাগিছে এতিয়া৷
এমুঠিমান ভাত পাওঁ তাকো
লগত প্ৰায়ে লোণ নাথাকে
তৰকাৰী,আঞ্জা পিছৰ কথা
সুদা ভাত কেইটাই প্ৰায়েই নিমিলে৷
চকুৰ আগতে দেখিছো কিছুমানে
বস্তু খাব নোৱাৰি পেলাই দিয়ে দম,দম কৰি
সিহঁতৰ কিযে ভাগ্য আৰু আমাৰ কি
কি লিখিলা কপালত হৰি?
কাৰোবাক দিয়া উভৈনদীকৈ
কাৰোবাৰ এমুঠিও নাই
দুয়োবিধেই মানুহ থাকে পৃথিৱীত জীয়াই৷
ধনীলোকে ভাল আহাৰ
সোণৰ কাঁহীতহে খায়,
খাব নোৱাৰি পেলাই দিয়ে তাকো
চুৱাপাতনি উপচি যায়৷
সকললোৰে জনম একেই মৰণ
কি কাৰণে দুখীয়াৰ দুখ নুগুছে,
কিয়নো বাৰু দুখে
পাছে পাছে খেদি ফুৰে৷
তোমাৰ প্ৰতি মোহ পাশত আবদ্ধ হৈ
বাসৱও হৈছিল বলিয়া
হয়তো সেই বলিয়ালিৰ কাৰণেই
তুমি শাপভ্ৰষ্টা হৈ
শিল হৈ পৰি আছিলা!
সাৰঙ্গপাণিৰ পদধূলা পাই
লৈছিলা পুনৰ জীৱন
তুমিতো জনা নাছিলা একো
তোমাৰ কাৰণে যে স্বৰ্গৰ
পৰা নামি আহিব দেৱৰাজ
তোমাৰ স্বামীৰ বেশেৰে
কটাবহি নিশা৷
তুমি প্ৰবিত্ৰ নাৰী
যাৰ বাবে শিলৰ পৰা প্ৰাণ পাই উঠিছিলা
তুমিতো জনা নাছিলা একো
তোমাৰ জানো দোষ আছিল অহল্যা!
সঁচাই হৰিণাৰ মাংসই বৈৰী
এতিয়াও কেতিয়াবা আহে নেকি দেৱৰাজ
তোমাৰ ৰূপত মুগ্ধ হৈ?
যদি তোমাৰ ইচ্ছা নাই
নকৰো তোমাক জোৰ
হব যদি নিবিচাৰা
নালাগে হব তুমি মোৰ৷
বাৰে বাৰে ভাহে তোমাৰ ছবি
মোৰ দুচকুত
আলফুলে লিখিছিলো তোমাৰ নাম
মোৰ বুকুত৷
মই ভবাতো নাছিলো
তুমি যাবা মোৰ পৰা আতৰি
মই জনাতো নাছিলো
অতীতক তুমি যাবা পাহৰি !
যোৱা যোৱা গুছি যোৱা
মোৰ পৰা আতৰি
কোনেও শুনাব নালাগে
মোৰ দুখৰ বাতৰি৷
তুমি আতৰি গলে মোৰ
সপোনবোৰ শেষ হৈ যাব
হৃদয়ত বিষাদে আৱৰি ধৰি
বিননীৰ গীত জুৰিব৷
হওঁক মোৰ যি হয়
তাত কাৰ আহে যায়
তোমাৰ কথা ভাবি ভাবি
মোৰ যে হেঁপাহ নপলায়৷
তুমি আতৰি যাব খুজিছা
তাত মোৰ আপত্তি নাই
কিনো বাৰু
লিখিলে বিধাতাই৷
সময়ৰ কথা নুবুজি
কৰিলো অকণমান আমনি
মোক যেন কৰি দিয়া ক্ষমা
নুফুৰো তোমাৰ পিছে পিছে ঘূৰি৷
হিয়াৰ আঘাত কেতিয়াও নুশুকাই
মোৰহে দুখৰ কথা
কোনো বুজোতা নাই!
তুমি চাগৈ এতিয়া
বহুজন বন্ধু পাইছা
সেইবাবে তুমি মোক
পাহৰিব খুজিছা৷
মই ভুল কৰিলো সঁচাই
কিন্তু এতিয়া বুজিছো
হিয়াখন খুলি খাব ধৰিছে
নানা চিন্তাই৷
ধেৎ মই কি প্ৰেম পাগল নেকি?
হয়, হবও পাৰো
তুমি কাষৰপৰা আতৰিব খুজিছা
তোমাক নাপাও আৰু!
যোৱা তোমাক আহ্বান জনাইছো
মোৰ পৰা আতৰি যোৱা
মোৰ পৰা আতৰি তুমি
কাৰোবাৰ আপোন হোৱা৷
নালাগে ভাবিব মোৰ কথা
নিজক লৈ ব্যস্ত থাকিবা সদায়
তুমিয়েই দিছা যেতিয়া
মইনো কেনেকৈ থাকো
দিছো তোমাক বিদায়৷
মোৰ মৰম পাবলৈ
মোক মৰম দিবলৈ
ইচ্ছা তোমাৰ নাই কাৰণ
মই দুখীয়াৰ লৰা
হবতো নোৱাৰো মই
তোমাৰ বিয়াৰ দ’ৰা৷
কেতিয়াওঁ তোমাক পাহৰিব নোৱাৰো
সদায় যেন সুখী হোৱা
মোৰ হৃদয়ৰ ভাষা
তুমি এবাৰো নুবুজিলা৷
আনৰ লগত সুখী হোৱাগৈ
মোক তুমি পাহৰি
যোৱা, যোৱা তুমি
দুখ-বিষাদেই মোৰ
চিৰজীৱনৰ লগৰী৷
থুকৰাকে মেৰা প্যাৰ মেৰা ইন্টকাম দেখেগি😊 মাইক্ৰ ফাইনেঞ্চ বেংকৰ চাকৰিটো পোৱা বেছি দিন হোৱা৷সিদিনা খন গোটৰ কিস্তিৰ ধন আনিবলৈ গ’লো৷...
