মুখত নাই হাঁহি
যেন মৰহি যোৱা এটি
গোলাপৰ পাহি৷
মোৰ হৃদয়ত কেৱল
যান্ত্ৰণাৰ বিননি সুৰ
কি হল হায় আজি
অতীতৰ সপোনবোৰ?
চকুত এতিয়া মাথোঁ মোৰ
অকল চকুপানীৰ সাগৰ
ভাহি থাকে প্ৰতিছবি কাৰোবাৰ
এখন নৈৰ অনুজ্জ্বল নিজান ঘাটৰ৷
বসন্ত পখীৰ গীত শুনিলেও
মোৰ হৃদয়ে উচুপি উঠে
মোক খুলি খুলি খাব ধৰিছে
অতীতৰ মনোমোহা স্মৃতিবোৰে৷
এনেকৈয়ে একোটা বিষাদৰ মন লৈ
মই যাম বেলেগ এখন পৃথিৱীলৈ
মোক কিয় বাৰু বুজি নাপালে
এবাৰ কিয় মোৰ কথা ভাবি নাচালে?
No comments:
Post a Comment