কেতিয়াবা আহিবি

কেতিয়াবা আহিবি

কথা পাতিম সুখ দুখৰ

বহুদিন হৈ গ’ল

হাঁহিটো দেখা নাই তোৰ মুখৰ৷

আগতে তয়েই সদায় 

ৰাখিছিলি মোৰ খবৰ

তই যে নাই কাষত

জীৱন যেন ডাৱৰীয়া বতৰ !

মনত পৰে তোলৈ সঘনাই

মনত ভাহে প্ৰতিছবি

মনত বাৰু আছেনে তোৰ

আমি একেলগে লোৱা প্ৰতিশ্ৰুতি৷

একোকে ভাল নলগা হ’ল

কাকো একো ক’ব নোৱাৰো

তই ল’গ পালে কবিচোন মোক

অতীতক কেনেকৈ পাহৰো৷

কেতিয়াবা যদি সময় পাৱ’ আহিবি

তোৰ মাতটো বহুদিন শুনা নাই

ভিজা ভিজা গাৰুটো

আজিও শুকোৱা নাই৷

তোক কাষৰ পৰা এপলক চাই

হৈ যাম সুখী মই

কেনেকৈ পাহৰিম অতীতক

বুজাই কিন্তু দিবি তই!