অতীত

অতীত নহয় পাহৰণি
         অতীত সদায় সোৱৰণী
         অতীত যে সদায় মধুৰ,
ভবিষ্যত বৰ্তমান হয়
        বৰ্তমান অতীত হয়
        বাস্তৱ বাৰু কিয়নো গধুৰ৷
মনৰ মাজত লুকাই থাকে
        মধুৰ মধুৰ স্মৃতি
        থাকে লগত চিৰদিন,
শৈশৱৰ ধূলি বালিৰ খেলা
       লগৰীয়া সমনীয়াৰ লগত কটোৱা
       সময়ৰ কথা নাযায় মনৰ পৰা লীন৷
সময়ক যে ধৰি ৰাখিব নোৱাৰি
     সময় আহে আৰু যায়,
অতীতৰ কথা বাৰু
    কোনে পাহৰি যায়৷
কেতিয়াবা চকুলো বয়
     কেতিয়াবা ওলাই হাঁহি
     অতীতক মনত সোৱৰাই,
অতীতৰ কথাই শান্তি দিয়ে
    ভৱিষ্যতহে বোলে এটি সপোন
     অতীতৰ স্মৃতি কেতিয়াও মনৰ পৰা মচ নাখায়৷