মই কবিতা লিখিব জানো বুলিয়েই
তোমাক লৈ নিলিখো কবিতা
তুমি যদিও কাঢ়ি নিলা মোৰ জীৱনৰ ৰং
বিষময় কৰি দিলা জীৱন৷
প্ৰথমে সপোন ৰচাৰ প্ৰেৰণা দি
যদিও আতৰিলা চুনামী হৈ
তুমি তেনে কৰিলা যদিও তোমাক
ক’ব খোজা নাই চলনাময়ী
বুকুত যান্ত্ৰণা দিয়া মিছলীয়া প্ৰেয়সী বুলি
তোমাক লৈ কবিতা নিলিখো
তুমি ভয় খাব নালাগে৷
কাইটীয়া ডালেৰে কোবাই উলিয়াই দিলা
ৰঙা নদীৰ সোঁতৰ ধাৰ
সপোন ৰচিবলৈ সাহস নাইকিয়া হ’ল৷
তুমি হাতত হাতে ধৰি কৈছিলা
বহুতো কথা মিঠা লগা
এতিয়া সেইবোৰ মোৰ বাবে
একোটা ভয়ংকৰ মায়াৱী ৰাক্ষস৷
তুমি যদিও লগৰী হ’ম বুলি
হ’লা গৈ ডলাৰ বগৰী
তথাপিও নকওঁ তোমাক চঞ্চলা
বিশ্বাস ভংগ কৰিলা যদিও নকওঁ তোমাক
বিশ্বাসহীনা বা প্ৰতাৰণাৰ গৰাকী৷
তুমি তপত জুইত দলিয়াই গ’লা যদিও
তোমাক নিষ্ঠ বুলি নকওঁ
তুমি ভয় খাব নালাগে
তোমাক লৈ মই কবিতা নিলিখো৷
২৮/০৭/২০০৯
No comments:
Post a Comment