অতীতৰ স্মৃতি ৰোমন্থন কৰি
সময় যে পাখি লগা কাড়ৰ দৰে
অতি শীঘ্ৰেই গ’ল আতৰি৷
পাখি লগা কাড় এৰাৰ পাছত
জানো কেতিয়াবা ধৰিব পাৰি
সময় মাথোঁঁ আহে যায়
লাভ আছে জানো অতীতক সুৱৰি!
কাৰণ কল্পনা সদায় মধুৰ
বাস্তৱ ভাবিব নোৱাৰা কৈ গধুৰ৷
দুখৰ হলেও অতীত সদায় শুৱনি
ভৱিষ্যত হে অন্ধকাৰ
যেন একোটা লোহাৰ বন্ধ কাৰাগাৰ৷
জীৱনত সোণালী সময়কন
এনেয়েই যে দলিয়াই পেলালোঁ
কিন্তু আজি বুটলি ধৰিব খুজিছো
সময় হেৰাই গল কালৰ বুকুত৷
অতীতৰ কথা ভাৱি নলগাওঁ লেঠা
বৰ্তমান আৰু ভৱিষ্যতৰ কথাকে ভাৱো
এতিয়াৰ পৰাই সময়ৰ সদ ব্যৱহাৰ
কৰিবলৈ চেষ্টা কৰো৷
No comments:
Post a Comment