সেইবাবেই হয়তো খাইছো বহুত উজুটি
জীৱনত ঘাট-প্ৰতিঘাট৷
কেনেকৈ মই বাটটো বান্ধিম
তাকে ভাবিও একো পোৱা নাই
বাটটো নথকাৰ কাৰণেই মৰিছো
ক’ত কিমান তিতা টেঙা খাই৷
কেনেকৈনো বগাই যাম পাহাৰ পৰ্বত
কেনেকৈ কাটিম বাট
কেনেবাকৈ কিজানি পিছলি পৰিম
প্ৰাণ নাইকিয়া হব মোৰ গাত৷
শিৰত বাৰু কেনেকৈ উঠিম
ভয়ক জিনি কেনেকৈ আনিম জয়
যদি বান্ধি নলওঁ মোৰ জীৱনৰ বাট
তেতিয়া হব যে মোৰ বহুত ক্ষয়৷
জীৱনৰ সকলো বান্ধোন চিঙিম কেনেকৈ
কেনেকৈ চলাম জীৱনৰ মহাৰথ
বন্ধোৱা হোৱা নাই নতুন বাট
আছে এটা কণ্টকময় পথ৷
মোক কোনে দিব উৎসাহ বাণী
প্ৰেৰণা,সাহস,নিৰ্ভীকতাৰ এষাৰি সুৱলা মাত
তাক পাই মোৰ গাত বল পাম
বন্ধাব পাৰিম নতুন বাট৷
কিন্তু কোনো যে কাষচাপি আহোতা নোলাল
নিদিলে এষাৰি সুৱলা মাত
কিন্তু মই প্ৰতিজ্ঞাবদ্ধ আজি
বান্ধিমেই মই মোৰ জীৱনৰ বাট৷
No comments:
Post a Comment