কৰ’না ভাইৰাছ

#কৰ'না ভাইৰাছ

#কৰ'না কি? 

- কৰ'না ভাইৰাছ কিছুমান ভাইৰাছৰ সমষ্টি। আগতেও ইয়াৰ অৱস্থিতি দেখিবলৈ পোৱা গৈছিল। ডিচেম্বৰ 19 ত চীনত পোৱা কৰ'না ভাইৰাছ টো একেবাৰে নতুন যাৰ এতিয়ালৈকে ভেকচিনেই- ওলোৱা নাই। যাক WHO য়ে COVID-19 নাম দিছে। এই ভাইৰাছ জীৱ জন্তুৰ ক্ষেত্ৰত সঘনাই দেখিবলৈ পোৱা যায়। কিন্তু জন্তুৰ পৰা মানুহলৈ খুব কমেইহে সংক্ৰমিত হয়।  সাধাৰণতে ইয়াৰ গঠনৰ ওপৰত ভিত্তি কৰি ইয়াৰ নাম দিয়া হয়, যিহেতু COVID-19 দেখাত এটা ক্ৰাউন(crown) ৰ দৰে অৰ্থাৎ তাৰ গাত কিছুমান জোঙা জোঙা শুং দেখা পোৱা যায় সেয়েহে ইয়াৰ নাম corona. আমি ভৱাৰ দৰে ই মানুহৰ বা ঠাইৰ নাম নহয় কিন্তু। 

#কৰ'না কেনেকৈ বিয়পে?

- কৰ'না ভাইৰাছ এজন ব্যক্তিৰ পৰা আন এজন ব্যক্তিলৈ  বিভিন্ন কাৰকৰ দ্বাৰা বিয়পিব পাৰে ।  এজন সুস্থ মানুহে যদি বেলেগ এজন  অসুস্থ মানুহৰ সংস্পৰ্শলৈ আহে তেন্তে  এইৰোগ বিয়পাৰ সম্ভাৱনীয়তা অধিক হৈ পাৰে । বিশেষকৈ জনবহুল অঞ্চল এটাত যদি এই ৰোগ থকা ব্যক্তি এজন  থাকে তেন্তে তেওঁৰ  কাঁহ , হাঁচিওৱা, থু আদি কাৰকৰ দ্বাৰাও বেলেগ মানুহলৈ ই  কম সময়তে বিয়পিব পাৰে। 

#  কৰ'নাৰ জীৱন কাল কিমান?

- এই ভাইৰাছৰ ইনকুবেচন পিৰিডত 14 দিন। এই 14 দিনৰ ভিতৰতেই ই নিজৰ বংশ বৃদ্ধি ও কৰে আৰু মৰেও। কিন্তু লক্ষ্যনীয় কথাটো হল এই 14 দিনতেই ই মানুহ এজনৰ ইমিউনিটি চিস্টেম টো একেবাৰে বেয়া কৰি দিয়ে যাৰ বাবে মানুহ দূৰ্বল হৈ পৰে আৰু কোনো ক্ষেত্ৰত  পাকস্থলী, কিডনী আদিটো প্ৰভাৱ পেলায় আৰু ইয়ে মৃত্যুৰ কাৰক হৈ পৰে। জ্বৰ, কাঁহ, পানীলগা আদি সাধৰণ ফিভাৰৰ লক্ষণ সমুহেই ইয়াৰ। মাত্ৰ সময়ৰ লগে লগে ইনফেক্টটেড মানুহজনৰ জ্বৰৰ উত্তাপ বেছি হৈ গৈ থাকে আৰু শ্বাস প্ৰশ্বাসত কষ্ট হয়। কিন্তু যি দেশৰ জলবায়ু গৰম বা 30 ডিগ্ৰীৰ ওপৰত তেনে দেশত ই বিয়পিব নোৱাৰে কাৰণ উত্তাপত এই ভাইৰাছৰ মৃত্যু হয়। গতিকে ভাৰতত দীঘ দিন ধৰি  কৰ'না নাথাকিব যিহেতু ভাৰতত গ্ৰীস্ম কাল আৰম্ভ হবলৈ বেছি দিন নাই। 

#16-29 মাৰ্চ লৈকে বন্ধ কিয়  দিলে????

ইয়াৰ কাৰণ হ'ল বৰ্তমান ক'ৰনা ভাইৰাছ ভাৰতত stage 2 লেভেলত আছে। এতিয়া কথা হ'ল এই stage 2 কি? তেন্তে শুনক... যিকোনো এটা সংক্ৰমিত বেমাৰৰ 4 টা মুল ষ্টেজ থাকে। সেইয়া হ'ল

Stage 1 - য' ত পুন প্ৰথম বাৰৰ বাবে ভাইৰাছ টো ধৰা পৰে আৰু ই সেই ঠাই খনত বিয়পি পৰে। যেনে - চীনৰ নিদিষ্ট wuhan নামৰ সেই চহৰ খন।

 Stage 2- বিভিন্ন কাৰকৰ মাধ্যমৰে সেই ভাইৰাছ বিভিন্ন ঠাইলৈ সংক্ৰমিত হয় আৰু  তাৰ স্হানীয় লোক সকল সংক্ৰমিত হবলৈ ধৰে। যেনে এতিয়া ভাৰত, ইটালী আদিত স্থানীয় লোক সকলৰ মাজটো এই ৰোগে দেখা দিছে যি মুলতে চীন দেশত হে উৎপন্ন হৈছিল।

Stage 3- অত্যাধিক মাত্ৰাত একোখন চহৰ বা ঠাইত বিয়পি পৰা।

 Stage 4 - এই সময়ত ৰোগ বিধে মহামাৰীৰ ৰূপ লৈ লয় আৰু হাজাৰ হাজাৰ লোক ইয়াৰ দ্বাৰা সংক্ৰমিত হবলৈ ধৰে। যাক নিয়ন্ত্ৰণ কৰাটো কঠিন হৈ পৰে লগতে মৃত্যুৰ হাৰ বাঢ়ি যায়। 

গতিকে দেখা গ'ল যে আমাৰ ভাৰত বৰ্ষত কৰ'ণা ভাইৰাছ stage 2 ত আছে। গতিকে stage 3 আৰু stage 4 যাতে নাপায় গৈ তাৰ বাবে ভাৰত চৰকাৰে এই ব্যৱস্হা হাতত লৈছে। আগতেই কোৱা হ'ল যে ইয়াৰ ইনকুবেচন পিৰিয়ড 14 দিনৰ হে। গতিকে এই 14 দিনত যদি কোনো নতুন এই ভাইৰাছৰ দ্বাৰা এফেক্টড নহয় তেন্তে ইয়াৰ প্ৰভাৱ  অটোমেটিক কমিবলৈ আৰম্ভ কৰিব। পিচে এই ক্ষেত্ৰত জনসাধাৰণৰ সহযোগো সমানেই বাঞ্চনীয়। কাৰণ যদি কোনোৱা এজন কৰ'না  ভাইৰাছ ৰ দ্বাৰা সংক্ৰমিত লোকে জানি বুজি জনবহুল ঠাইলৈ যায় তেন্তে হাজাৰ সতৰ্কবাণীয়েও কাম নিদিয়ে।। মনত ৰাখিব prevention is better than cure. 

Corona virus সংক্ৰমণ নহবলৈ কি কি ব্যৱস্থা হাতত লব লাগে ইতিমধ্যেই আপোনালোকে গম পাইছেই। তথাপি দুটামান লিখি দিছো.... 

1/ হাতদুখন সঘনাই ভালদৰে চাবোনেৰে ধুই থাকিব। 

2/ অপৰিস্কাৰ হাত চকু, মুখ, নাকলৈ নিনিব ।

3/ মুখত মাস্ক ব্যৱহাৰ কৰিব। 

4/ এই ভাইৰাছ দ্বাৰা সংক্ৰমিত লোকৰ পৰা দুৰত থাকিবলৈ চেষ্টা কৰিব। 

5/ নিজকে সদায় পৰিস্কাৰ কৰি ৰাখিব। 

6/ জ্বৰ, কাহঁ, পানীলগা আদি হলে অতি সোনকালে ডাক্তৰক দেখোৱাওক। কৰ'না হওঁক বা নহওঁক তেনেলোকে ঘৰতে 14 দিনমান বিশ্ৰাম কৰক। কাৰণ ইমিউনিটি কম থকা লোক যেনে ৰোগী, শিশু আৰু বয়সীয়াল লোকক এই ভাইৰাছে সহজেই আক্ৰমণ কৰে।

7 / এই সময় চোৱাত পৰাপক্ষত দুৰ ভ্ৰমণ আদি বাতিল কৰক নতুবা সুৰক্ষা ব্যৱস্থা সমুহ গ্ৰহণ কৰিহে যাত্ৰা কৰক। 

শেষতীয়া WHO ৰ তথ্য মতে যুৱচামো এই ভাইৰাছৰ দ্বাৰা আক্ৰান্ত হৈছে।  লগতে ইয়াৰ লক্ষণ সমুহো frequently change হৈছে । বিশেষকৈ ই লাহে লাহে গৰম ঠাইত থাকিব পৰাকৈ নিজকে সাজু কৰি লৈছে। ইফালে এপ্ৰিলৰ শেষলৈকেহে ইয়াৰ প্ৰতিকাৰক উদ্ভাৱন হোৱাৰ আশা আছে বুলি বিজ্ঞানীসকলে জনাইছে। গতিকে তেতিয়ালৈকে আমি সাৱধান হব লাগিব । কাৰণ সাৱধানীৰ মৰণ নাই। তথাপি কওঁ সকলো coronavirus ৰ suspected কিন্তু infected নহয়, আৰু সকলো infected মানুহৰে কিন্তু death নহয় । গতিকে সাৱধান হওঁক সময় থাকোতেই। নিজেও সুস্থ সবল হৈ থাকক আনকো থকাত সহায় কৰক। 

ইন্টাৰনেটৰ পৰা সংগ্ৰহ

অচিনা দেশত

বিষাদেই জানো কাৰোবাৰ একান্ত লগৰী,

হৰ্ষও আহিব এদিন

হৈ বিষাদৰ বিৰোধী৷

বিষাদক লগৰী কৰি

ঘুৰি ফুৰিছো মই

হৰ্ষ আছে ক’ত বিচাৰি,

তপত মৰু,চেচা বতাহত থাকিব নোৱাৰো

নোৱাৰো যাব অতীতক পাহৰি৷

অচিনা দেশৰ মাজেৰে যাওঁতে

মোৰ বুকুত খুন্দিয়াই চিনাকি মুখবোৰে,

কান্দো বহি অচিনাদেশৰ মুছাফিৰ খানাত

যেতিয়া মনত পৰে মিঠা মিছা কথাবোৰলে৷

হয়তো মোক কোনোবাই চাইছে

দেখিছে চকুলো টোকা

কিন্তু সোধা নাই একো মই যে অচিনা,

আছে বাৰু কিমান মানুহ

মোক স্বপ্নভংগ কৰা মানুহবোৰৰ নিচিনা৷

এই দুই চকুৰেই দেখিছো

কতজনৰ মিলন,

কোনো নোলাল মোক ভালপোৱা

কি এই মোৰ জীৱন!

পথে পথে ফুৰিছো মই

আমনি লাগিছে তপত চকুলো মোহাৰি,

মই ক’ত, কেনে আছো খবৰ লবলৈ

কাৰো নাই চাগৈ আজৰি!

জীৱনৰ কুসুম বনত সাৰ পাইছিলো

শুৱলা কেতেকীৰ মাতত,

মৰম মই ক’তো নাপালো

হিয়াৰ আমঠু বিচ্ছেদ হল নাই মোৰ লগত৷

মনত পৰে সেইদিনাৰ সেই দৃশ্যটিলৈ

জীয়াই থকালৈকে মনত থাকিব,

আভৰণ পিন্ধি হৰ্ষ এদিন

মোৰ কাষলৈ কেতিয়া আহিব?

অহৰহ ভৱনদীত দুখক বোকোচা বান্ধি

ফুৰিছো মই সাতুৰি,

আজি যিমান,কাইলৈও সিমানেই থাকিব

মৰাৰ পাছতনো জীৱৰ অস্তিত্ব কি?

মোক কৰক বিশ্বাস ঘাতকটা

কিন্তু মই নকৰো 

এইয়া মোৰ সৰলতা৷

দুদিন

কোন বাৰু কাৰ চিৰদিনৰ চিনাকি

দুদিনৰ চিনাকিহে আমাৰ,

আঘোণৰ ধান চপোৱাৰ পিছত

যেনেকৈ ৰৈ খালী পথাৰ৷

দুদিনৰ যাত্ৰী আমি

দুদিনৰ আলহী হৈ আহিছো,

জীৱন নাটক সামৰি এদিন

যাম বুলি প্ৰতিশ্ৰুতি দি আহিছো৷

চকুৰ চিনাকি দুদিনৰ

সকলো সময়ত নিজ বাটে যায়,

শলিতা জ্বলি শেষ হলে

চাকিটো লাহেকৈ নুমায়৷

কোন বাৰু আমাৰ মৰমৰ

সদায় জানো কাষতে পাওঁ,

জীৱন নাটৰ আমি ভাৱৰীয়া

অকলেই আহি অকলেই যাওঁ৷

বাধা দিব নোৱাৰো

সেই বাটৰ সকলো বাটৰুৱা,

লমগৈ এদিন চিৰশান্তি

আমি যে ভাগৰুৱা৷

দুখ-সুখ,হাঁহি-কান্দোন খেল ধেমালিৰ

মাজেৰে শেষ হ’ব দুদিনীয়া জীৱন

কাকো নিব নোৱাৰো লগত,

পোহৰ আৰু অন্ধকাৰৰ খেলা জগতত৷

এজন যায় দুদিনৰ আগত

আনজন যায় দুদিনৰ পাছত,

হেঙাৰ বাৰু আছেনে চাগৈ

সেই অন্ধকাৰ বাটত৷

কৰুণ-বেদনা, নিষ্ফলতাৰে পৰিপূৰ্ণ

আমাৰ জীৱনৰ অভিনয়,

ভাগি যায় মাথো বাৰে বাৰে

আমাৰ সুকোমল হৃদয়৷

এই বিশ্বত পাতিছো বাৰু

কিহৰ খেল নোৱাৰো ক’ব,

মানুহৰ জীৱনৰ জন্ম-মৃত্যু

সদায় হৈ থাকিব৷

জীৱন নাট ভাগিব এদিন

আমি সকলোৱে অভিনয় সামৰিম

এই জনমত কি ঘটিব

মনত জানো ৰখাব পাৰিম৷

পাহৰিম এই জনমৰ কথা

মৰমৰ আছিল কোন আপোনজন,

বাৰে বাৰে সকলোৱে ভাগে

সুকোমল হৃদয়খন৷

মই ভাবিছিলো

ভাবিছিলো মই জানানে

কোনোকালে নাহে মোৰ হেৰুৱা দিনৰ

সপোনবোৰ আকৌ এবাৰ ঘুৰি,

সেউজীয়া পথাৰ এৰি আহিলো

সন্ধিয়া নাযাওঁ বুলি৷

অচিনাকি মানুহৰ মাজত

দেখা পালো ক’ত যে চিনাকি মুখ

মোলৈ চাই হাঁহি থাকে মিচিকিয়াই!

দিনবোৰ যে কালৈকো নৰয়

ভাবিছিলো কোনোকালে নাহে কেতিয়াও

তোমাৰ লগত পাৰ কৰা দিনবোৰ মনত,

গুচি গ’লা তুমি কাষৰপৰা

বিষাদে প্ৰৱেশ কৰিলে জীৱনত!

মোৰ কাষত থাকিল অতীতৰ

দিনবোৰৰ মনোৰম কথাবোৰ

হঠাৎ চুৰমাৰ হ’ল মোৰ সপোনবোৰ৷

দুখী,দুখী মনেৰে থাকো অকলে

কৰবাত আমন জিমনকৈ বহি

হে নিয়তি,তোমাৰ কি লীলা

বিষাদ মনেৰে আছো

মৃত্যুৰ ক্ষণ গণি, গণি৷

সোৱৰণী মিঠা সপোন

তোমাক বিচাৰি কেতিয়াবা মই

ঘুৰি ফুৰো য’তে ত’তে

কেতিয়াবা নিৰ্জনতাত,কেতিয়াবা কোলাহলত

বাৰে বাৰে মোৰ পৰে তোমালৈ মনত!

তোমাৰ দুচকুৰ মিচিকি কাজলৰ দৰে

চিকুনাই আৱৰি ৰাখিছো

প্ৰহেলিকাময় হেপাঁহৰ আকাশত,

থাকিবানে তুমি আজীৱন মোৰ লগত৷

আকাশত মাথোঁ ঢৌ খেলোৱা হাঁহি

শুভ্ৰ জোন আৰু জোনাকী মিতিৰালিৰে

সেয়ে হয়তো সোৱৰণীৰ মিঠা সপোনেে

বাৰে বাৰে মোক আমনি লগাইছে৷

উজাগৰী সপোনে উচুপি মনত পেলাই দিয়ে

ফুল ত’ৰা গানেৰে ভৰা সোণোৱালী

জীৱন বিচাৰি যোৱাৰ কথা৷

পলাই যাব খোজা দুখৰ মাজতো

ৰঙেৰে খেল খেলি তুমি হেৰুৱাই দিয়া!

সকলো আশা,সকলো সপোনক

এটি অভিমান ভৰা আলফুলীয়া পৰশত

বাৰে বাৰে বিচাৰে হৃদয়ত

জীৱনৰ ৰঙীন আকাশত৷

দিনটোৰ যাত্ৰী

আমি হওঁ সদায়

নতুন দিনৰ নতুন সময়ৰ যাত্ৰী

হৈ আহিছো আমি পুৰণি সময়ক

বিদায় দি অভিযাত্ৰী৷

চিন্তা কৰা তুমি বৰ্তমানৰ

প্ৰতিটো মুহূৰ্তৰ কথা

কালিলৈ আহিবলগা দিনটো

মাথো মনৰ এক অবুজ কল্পনা!

চকুমেলি ভালদৰে চোৱা তুমি

কি নাই আজিৰ দিনটোত

অতীতক সুৱৰি,

ভৱিষ্যতৰ সপোন ৰচি

নলগাবা লেঠা

জীৱনৰ শুভময় হব খোজা ৷

আজিৰ দিনটোতেই সকলো আছে

আজি হেৰাই গলে

নোপোৱা আৰু কেতিয়াওঁ

আজিৰ দিনটোত ভালদৰে তুমি

এজন সুস্থমানুহ হৈ উঠা

যোৱা দিনবোৰ সুখৰ স্বপ্ন

আহিব লগা দিনটো মাথো কল্পনা!

হাঁহিমুখে আহা সকলোৱে

আজিৰ দিনটো গ্ৰহণ কৰো

আহিবলগা কল্পনাৰ দিনটোৰ

মধুৰ সপোন ৰচো৷

সুখী দুখী

সৰু বুলি কাকো নকৰিবা অৱহেলা

হয়তো তুমি সৰু বুলি ভবা

বস্তু এটাই কেতিয়াবা দিব পাৰে

জয় আৰু সত্যৰ সন্ধান৷

কৰিলে কৰক তোমাক

মাথোঁ তুমি নকৰিবা

থাকিবা সহ্য কৰি

আত্মৰ শক্তিৰে আত্মৰক্ষা নকৰিলে

আন কোনে দিবহি তোমাক ৰক্ষা কৰি৷

এইয়া জীৱনৰ সংগ্ৰাম 

পদে পদে থাকিব যে বাধা

আজিয়েই কৰি শেষ কৰা

কালিলৈ নথবা কাম আধা৷

মানুহ সদায় সুখী  হ’বলৈ বিচাৰে

কোনো হ’ব নিবিচাৰে দুখী ৷

কোনে জানিব বাৰু ভাগ্যৰ লিখন

বিধাতাই কি পঠাইছে লিখি!

সুখে মানুহৰ দৈনিক আৱশ্যকীয়

সকলোৰে খোৰাক যোগায়

অসৎ চিন্তাই সকলো বেয়াৰ মূল

জানিবা সদায়৷

তুমি কোৱা হলে

তুমি কোৱা হলে

মই সকলো বুজিলো হেতেন

প্ৰতি মূহূৰ্ততে ৰাজি আছিলো

যি কোৱা তাকে কৰিবলৈ৷

অথচ তুমি একোৱেই নকলা

ব্ৰহ্মপুত্ৰ অথবা এভাৰেষ্ট

নতুবা বাৰমুডা ট্ৰাইংগল

সকলো একাকাৰ কৰিলোঁ হেতেন!

তুমি কোৱা হলে

কি বেয়া পোৱা

মই হলো হেতেন পৰিৱৰ্তন!

তুমি বেয়া পোৱাটো কৰিলো হেতেন

দূৰতে বিদূৰ

কপালৰ ঘাম মাটিত পেলাই

আনি দিলো হেতেন তুমি 

যি বিচাৰা সকলো

এতিয়াওঁ যদি বিচাৰা

প্ৰাণটো দিম তোমাৰ হাতত তুলি

কোৱানা এবাৰ কিনো বিচাৰা তুমি…………

১৫ মে ২০১০ চন

শনিবাৰ

চকুৰ প্ৰতিছবি

চকুত চকুপানী

মুখত নাই হাঁহি

যেন মৰহি যোৱা এটি

গোলাপৰ পাহি৷

মোৰ হৃদয়ত কেৱল

যান্ত্ৰণাৰ বিননি সুৰ

কি হল হায় আজি

অতীতৰ সপোনবোৰ?

চকুত এতিয়া মাথোঁ মোৰ

অকল চকুপানীৰ সাগৰ

ভাহি থাকে প্ৰতিছবি কাৰোবাৰ

এখন নৈৰ অনুজ্জ্বল নিজান ঘাটৰ৷

বসন্ত পখীৰ গীত শুনিলেও

মোৰ হৃদয়ে উচুপি উঠে

মোক খুলি খুলি খাব ধৰিছে

অতীতৰ মনোমোহা স্মৃতিবোৰে৷

এনেকৈয়ে একোটা বিষাদৰ মন লৈ

মই যাম বেলেগ এখন পৃথিৱীলৈ

মোক কিয় বাৰু বুজি নাপালে

এবাৰ কিয় মোৰ কথা ভাবি নাচালে?

স্বদেশপ্ৰেমী কোন?

নামাতিবা,নামাতিবা

বিষাদৰ সুৰেৰে আই,

কিনো কম বাৰু মই

তাকো ভাবি পোৱা নাই৷

শোষণকাৰী তোমাৰ বুকুত

মিলি ধ্বংসৰ পথ বিচাৰিছে

নিজৰ ঠাইৰ বহুমূলীয়া সম্পদ

আনক বেছিব ধৰিছে৷

টকাৰ বিনিময়ত সিহঁতে

সকলো পাহৰি যায়

নাকান্দিবা আই তুমি কৰুণ সুৰেৰে

সিহঁতক স্ৰৰজিলে কোন বিধাতাই?

যাৰ হিয়াত নাই অকনো

স্বদেশৰ প্ৰতি ভালপোৱা

যি অকল তেজ শুহিব বিচাৰে

তেওঁলোকৰ শিলাময় হিয়াই

দেশৰ কাৰণে একো নিবিচাৰে!