আমাৰ সেউজী ধৰাৰ বুকু তিতিল৷
গছ গছনি,তৃণ -বৃক্ষই পানী পালে,
নদ-নদী, খাল বিল পানীৰে ভৰে৷
মাছবোৰে ৰং পাই উলাহতে নাছে,
গছ গছনিবোৰ জীপাল হৈ উঠে৷
শালি খেলিৰ কাম বাৰিষাকালত,
পানীৰে পৰিপূৰ্ণ হয় দ-স্হল ভাগত৷
প্ৰতিবাৰে আহে বাৰিষা বৰষুণক লৈ,
মানুহক সহায় কৰে খেতিবাতি কৰিবলৈ৷
নালাগে আমাক বাৰিষাৰ বানপানী,
জীৱ-জন্তুৰ হয় নানা বিপদ বিঘিণি৷
বাৰিষাৰ পাছত আহে খৰালি,
শুকাই যায় পথাৰ,খাল,বিল নদীৰ পানী৷
No comments:
Post a Comment