এয়াই প্ৰেম কাহিনী মোৰ জীৱনৰ

এটা বেগী ঘোৰাত উঠি

আজি তোৰ সপোনত যাম

তই সাৰে নাথাকিবি

মনে মনে তোক প্ৰাণভৰি চাম৷

কোনো শব্দ নোহোৱাকৈ 

তোক সপোনতে আহিম চাই

হাঁহিটোতে মৰম দিওঁনে মাতটোতে মৰম দিম

একো যে ভাবি পোৱা নাই !

তই নজনাকৈ তইয়ো মোৰ 

সপোনত আহ’ কেতিয়াবা এজনী ৰাজকুমাৰী হৈ

সেই ৰাতি আৰু শোৱ নোৱাৰো মই

চাই থাকি উৰুখা পঁজাটিলৈ ৷

সপোনবোৰে জাননে 

কেতিয়াবা হঁহুৱাই,কেতিয়াবা কন্দুৱাই

মানুহ হৈও সপোনত আকাশত

চৰাই দৰে উৰি যায় !

আজিকালি তই সপোনত আহিলে

আগৰ দৰে মোলৈ নোচোৱা হলি

মইযে তোৰ সপোনৰ ৰাজকুমাৰ নহয়

সেয়ে চাগৈ মোক পাহৰি গলি ?

সাঁচি ৰখা কথাবোৰ

সপোনত যেতিয়া আহে

ভাললগা সপোনৰ অস্তিত্ব হেৰাই

বাস্তৱত লাহে লাহে৷

হয়তো এদিন তোক 

কোনোবা ৰাজকুমাৰ আহি লৈ যাব কৰি আপোন

দি থৈ যায় সময়ে মোক

বহুতো অপূৰ্ণ সপোন৷

আজি তই ভালকৈ টোপনি যাবি

এটি বেগী ঘোঁৰা লৈ তোক চাবলৈ যাম

সোণালী আখৰে হৃদয়ৰ একোণত

লিখি থৈ দিম তোৰ নাম৷

ৰাজকুমাৰৰ দোলাত উঠি 

যাবিগৈ চাগৈ দূৰণিৰ দেশলৈ

জোন,ত’ৰাৰ পোহৰো নপৰে

আমাৰ সৰু জুপুৰিটোলৈ৷

আজিৰ পৰা আৰু সপোনত তোক

কেতিয়াও চাবলৈ নাযাওঁ

বহুবাৰ ভাবিছো এনেকৈ কিন্তু পৰা নাই

সেয়েহে শপত নাখাওঁ৷

নহলেও মই ৰাজকুমাৰ তোৰ সপোনৰ

তইয়ে কিন্তু মোৰ ৰাজকুমাৰী সপোনৰ

প্ৰাণ ভৰি চাই আহিম তোৰ জোন যেন মুখখনি

এয়াই প্ৰেম কাহিনী মোৰ জীৱনৰ৷

০২/০৬/২০২০